Birkaç yıl boyunca genç yetişkinler için Arxhof merkezinin mesleki eğitimini ve faaliyetlerini yönettiniz. Tabiri caizse neden taraf değiştirdiniz?

Birçok benzerlik var. Her iki kurum da bir tür yeniden sosyalleşme ve korkular ve kısıtlamalar olmadan yeniden yaşayabilme ile ilgilidir. Genç suçlu erkeklerle çalışmak beni mağdurların dünyasına da yaklaştırdı. Bu süre zarfında birçok kurban tanıdım. Ve yaşadıkları deneyimlerin mutlu ve tatmin edici bir hayata katılmalarını ne kadar zorlaştırdığını fark ettim.

Yeni görevinizde neleri dört gözle bekliyorsunuz?

Çok sayıda ortak kurum, komite, uzman, kendini adamış kişi ve kuruluşun mağdurların korunması için çalıştığını görmek ve deneyimlemek etkileyici. Hepsiyle birlikte iddialı hedeflere ulaşmak bana gerçekten cazip geliyor.

Mağdurların korunması önem kazanmıştır. İstanbul Sözleşmesi de buna katkıda bulunmuştur. Mağdurların korunmasını nasıl önceliklendirdiğimiz ve şekillendirdiğimiz toplumumuz için önemli bir görevdir.

Günlük işlerinizde sizi ne motive ediyor?

Şiddetten etkilenen insanlar büyük acı çekmektedir. Utanç, büyük ölçüde korku, güvensizlik ve güçsüzlükle ilişkili sessiz bir acıdır. Bu insanlara bir ses vermek, onlara tavsiyelerde bulunmak ve yaşam kalitelerini artırmanın yollarını göstermek inanılmaz derecede motive edici. Sonra da çok yetkin ve kararlı bir ekiple çalışıyorum. Çalışanlarımın bu değerli görevi güç ve güvenle yerine getirmeleri için gerekli koşulları yaratabilirim. Eğer bu motivasyon değilse!

İşinizde nasıl bir denge kuruyorsunuz?

Aile ve arkadaşlarla güzel bir yemek, müze veya galeride bir sanat sergisi, atölyemde birkaç saatlik yaratıcı eğlence ve bol bol kahkaha…